Posted on Αυγούστου 4, 2012 by το φελέκι
Όταν ακούω τέτοιες ιστορίες μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και
λέω άντε να γράψω κάτι στο “Φελέκι” να εκτονωθώ. Δε θα αναφερθώ σε κάτι
που δε γνωρίζετε, σε κάτι που στην Ελλάδα αποτελεί την εξαίρεση και ουχί
τον κανόνα.
Φίλη άνεργη ταξίδεψε στην Πάρο, έχοντας γνωστούς στο νησί μήπως και βρει καμιά δουλειά ως σερβιτόρα τώρα το καλοκαιράκι. Της πρότειναν λοιπόν να εργαστεί σε καφέ με το αστρονομικό ποσό των 4 ευρώ την ώρα και εννοείται μαύρα.Αυτό που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι ότι χρόνια τώρα στην Ελλάδα υπάρχει ένα άτυπο-άγραφο συμβόλαιο για την εποχιακή δουλειά του σερβιτόρου, που αναφέρει ρητά ότι οι περισσότεροι που θέλουν να δουλέψουν στα νησιά, θα ασκήσουν αδήλωτη και κακοπληρωμένη εργασία. Η “βαριά βιομηχανία” της Ελλάδας που λέγεται τουρισμός και στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη μικρή και μεσαία επιχείρηση (ταβέρνα, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ.), δεν μπορεί (ή δεν ξέρει τον τρόπο) να προσφέρει σοβαρές υπηρέσιες στους επισκέπτες των νησιών, καθώς θεωρείται ακόμα ότι τα καταγάλανα νερά, το ούζο και τα ηλιοβασιλέματα είναι από μόνα τους αρκετά. Έτσι, οι ελληνόμαγκες των νησιών (καφετζήδες, εστιάτορες, ιδιοκτήτες bar) προτιμούν να πάρουν κάποιον ανειδίκευτο-άνεργο νέο να τους βγάλει τη δουλειά ενώ ταυτόχρονα θεωρούν ότι του κάνουν και χάρη καθώς ο νέος θα κάνει τις διακοπές του, και θα βγάλει το χαρτζηλίκι του. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Η νοοτροπία της “αρπαχτής” ακόμα ζει και βασιλεύει και μη μου πείτε ότι γι’ αυτό φταίει η τρόικα.
Τώρα με την κρίση βέβαια οι καταναλωτές ξοδεύουν λιγότερα, οι επιχειρηματίες όμως στα νησιά επιδιώκουν να έχουν τα ίδια κέρδη με τα προηγούμενα χρόνια και βέβαια οι πρώτοι που θα την πληρώσουν θα είναι οι εργαζόμενοι και το ημερομίσθίο τους. Αντί λοιπόν οι ιδιοκτήτες της μικρής και μεσαίας επιχείρησης να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους (άψογο service, ποιοτικό φαγητό και όχι ξαναζεσταμένο στο φούρνο μικροκυμάτων, προσιτές τιμές) συνεχίζουν στο ίδιο τροπάρι που έχουν μάθει εδώ και δεκαετίες: Να τ’ αρπάξουν για δυο-τρεις μήνες και να ξύνονται τον υπόλοιπο χρόνο. Αυτή είναι λοιπόν η βαριά βιομηχανία μας: τρεις-τέσσερις μήνες το πολύ δουλειά και μετά αραλίκι. Ανάγνωση του υπολοίπου »
Φίλη άνεργη ταξίδεψε στην Πάρο, έχοντας γνωστούς στο νησί μήπως και βρει καμιά δουλειά ως σερβιτόρα τώρα το καλοκαιράκι. Της πρότειναν λοιπόν να εργαστεί σε καφέ με το αστρονομικό ποσό των 4 ευρώ την ώρα και εννοείται μαύρα.Αυτό που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι ότι χρόνια τώρα στην Ελλάδα υπάρχει ένα άτυπο-άγραφο συμβόλαιο για την εποχιακή δουλειά του σερβιτόρου, που αναφέρει ρητά ότι οι περισσότεροι που θέλουν να δουλέψουν στα νησιά, θα ασκήσουν αδήλωτη και κακοπληρωμένη εργασία. Η “βαριά βιομηχανία” της Ελλάδας που λέγεται τουρισμός και στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη μικρή και μεσαία επιχείρηση (ταβέρνα, ενοικιαζόμενα δωμάτια κλπ.), δεν μπορεί (ή δεν ξέρει τον τρόπο) να προσφέρει σοβαρές υπηρέσιες στους επισκέπτες των νησιών, καθώς θεωρείται ακόμα ότι τα καταγάλανα νερά, το ούζο και τα ηλιοβασιλέματα είναι από μόνα τους αρκετά. Έτσι, οι ελληνόμαγκες των νησιών (καφετζήδες, εστιάτορες, ιδιοκτήτες bar) προτιμούν να πάρουν κάποιον ανειδίκευτο-άνεργο νέο να τους βγάλει τη δουλειά ενώ ταυτόχρονα θεωρούν ότι του κάνουν και χάρη καθώς ο νέος θα κάνει τις διακοπές του, και θα βγάλει το χαρτζηλίκι του. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Η νοοτροπία της “αρπαχτής” ακόμα ζει και βασιλεύει και μη μου πείτε ότι γι’ αυτό φταίει η τρόικα.
Τώρα με την κρίση βέβαια οι καταναλωτές ξοδεύουν λιγότερα, οι επιχειρηματίες όμως στα νησιά επιδιώκουν να έχουν τα ίδια κέρδη με τα προηγούμενα χρόνια και βέβαια οι πρώτοι που θα την πληρώσουν θα είναι οι εργαζόμενοι και το ημερομίσθίο τους. Αντί λοιπόν οι ιδιοκτήτες της μικρής και μεσαίας επιχείρησης να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους (άψογο service, ποιοτικό φαγητό και όχι ξαναζεσταμένο στο φούρνο μικροκυμάτων, προσιτές τιμές) συνεχίζουν στο ίδιο τροπάρι που έχουν μάθει εδώ και δεκαετίες: Να τ’ αρπάξουν για δυο-τρεις μήνες και να ξύνονται τον υπόλοιπο χρόνο. Αυτή είναι λοιπόν η βαριά βιομηχανία μας: τρεις-τέσσερις μήνες το πολύ δουλειά και μετά αραλίκι. Ανάγνωση του υπολοίπου »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου